محکوم به پیروزی هستیم
با این ایمان، اعتصاب غذایمان را شروع کردیم. با باوری عمیق به اهداف و آرمان هایمان، این شیوه مبارزه را برگزیدیم تا به آنان که حقوق انسانی مان را سلب نموده اند، انسان بودن مان و انسان بودنشان را یاد آوریم. مومنانه در این راه قدم نهادیم تا استواری عقیده، استحکام اراده و ایمان به تداوم مبارزه را ثابت نماییم. آزار جسم را بر خود هموار نمودیم تا نشان دهیم آزارهای جسمی، شکنجه ها و تعذیب های بدنی خللی در اراده‌ی ما وارد نساخته است. چهل و پنج روز را در ارومیه، تهران، سنندج، سقز و مهاباد، مریوان و ماکو، روحی یکسان شدیم تا بر یگانگی خود تاکیدی دوباره کنیم. چهل و پنج روز فریادی شدیم تا بانگ بلند حق خواهی امان را به گوش قدرت مداران برسانیم.
امید به تداوم مبارزه، گذشت این چهل و پنج روز را بر ما بسی سهل نمود، اگر سختی بود؛ وضعیت یاران دربند مان بود، یارانی که به بندهای انفرادی انتقال یافتند یا مورد ضرب و شتم و توهین قرار گرفتند.
امید به دستیابی به حقوق انسانی، گذشت این روزها را بر ما بسی سهل نمود، اگر سختی بود؛ سکوت قدرت مداران در مقابل فریاد حق خواهی مان بود.
باور به حقانیت آرمان ها و راهمان، گذشت این چهل و پنج روز را بر ما سهل نمود، اگر سختی بود؛ سکوت برخی مدعیان حق در مقابل حق خواهی مان بود.
این چهل و پنج روز دلگرم بودیم، چون صدایی گرم از دور گرمابخش مبارزه امان بود، چون پشتیبانی بسی از بزرگان، دلسوزان و عزیزان امیدبخش ما بود و دلگرم بودیم چون فریاد ما در زندان با فریادهای گرم بیرون از زندان هم نوا شده بود.
طی این چهل و پنج روز هم آوای اتحادی بزرگ بودیم ، حداقل ۱۰۰ تن از یاران و همرزمان مان با افکار و گرایشات گوناگون در اعتصاب غذا شرکت جسته و پیروزی تاریخی بزرگی در روند مبارزات مسالمت آمیز رقم زده شد که بیگمان هم اکنون و در آینده شاهد نتایج آن بوده و خواهیم بود.
و اکنون در آستانه چهل و پنجمین روز غذا؛
اعلام می کنیم بنا بر خواست شخصیت ها و رهبران ملی که نسبت به وضعیت ما ابراز نگرانی کرده و عنوان نموده اند که زندانیان سلامت جسمی خود را به خطر نیندازند، و همچنین بنا به اجماع بسیاری از بزرگان، فعالان مدنی، حقوق بشر، فعالان زن و همچنین سازمان ها و نهادهای حقوق بشری موقتا پایان اعتصاب غذای خود را اعلام کرده و اعلام می کنیم که ما توانستیم به پاره‌ای از مقاصدمان دست یابیم، ما توانستیم با یگانگی خود و پشتیبانی بسیاری از بزرگان، شخصیت ها، سازمان ها و نهادها، صدای خویش را به افکار عمومی در ایران و جهان برسانیم.
ما اعلام می داریم که همچنان بر خواسته های شش گانه خود مبنی بر؛
۱. اعتراف حاکمیت به هویت سیاسی و مدنی کلیه زندانیان سیاسی و عقیدتی و در پیش گرفتن رفتاری شرافتمندانه با آنان .
۲. تجدید نظر در اعدام دسته جمعی زندانیان و توقف فوری اجرای احکام اعدام کلیه زندانیان سیاسی و مدنی
٣. پایان دادن به شکنجه، آزار و رفتارهای غیر انسانی و ناشایست نسبت به کلیه زندانیان
۴. پایان دادن به تبعیضات ملی مذهبی و جنسیتی میان زندانیان سیاسی و مدنی وهم چنین
تبعید آنان و بهبودی شرایط زندان
۵. تحت نظارت قرار گرفتن زندان های سراسر ایران بدون هیچ گونه محدودیتی از طریق سازمانهای حقوق بشری داخلی و جهانی
۶. اصلاحات اساسی در دستگاه قضایی جمهوری اسلامی در جهت تحقق مبانی مسلم حقوق بشر و رعایت اصل انصاف،
با اصرار هر چه تمامتر تاکید می کنیم و در آینده نیز به شیوه های مختلف مبارزه ی مدنی پیگیر خواسته ها و مطالبات خود خواهیم بود. در این مسیر خواستار پشتیبانی گسترده‌ی مردم و نهادها و سازمانهای مدافع حقوق بشر هستیم و به حاکمان هشدار می دهیم؛ در صورت تداوم سیاست ها ی قبلی اشان و وعدم برآورده ساختن خواسته های مان،
فشار، شکنجه و ادامه تبعیض بر همرزمان اعتصاب کننده امان،
تداوم وضعیت وخیم حقوق بشر در بعد سراسری و بویژه در کردستان،
بازداشت فعالان سیاسی و مدنی و حقوق بشر و زنان،
تداوم صدور احکام اعدام و یا عدم توقف اجرای حکم اعدام فعالان سیاسی و مدنی و کودکان زیر ۱٨ سال،
وضعیت فاجعه باری پیش آورده است که در صورت تداوم شرایط به گونه ای انفجار آمیز رقم خواهد خورد و دیگر نمیتوان پایانی برای آن متصور شد.
همچنین اعلام میداریم که در صورت تداوم وضعیت کنونی و عدم اصلاح رفتار حاکمان، ما نیز به نوبه خود، مجددا و با ارداه‌ای پولادین و در ابعادی بسیار گسترده‌تر، اعلام اعتصاب کرده و در این راه از جان خویش نیز مایه می گذاریم و تا به آخر ادامه خواهیم داد.
ما خود را سپاسگذار شخصیت ها و بزرگانی می دانیم که در این مدت و به هر نحو به حمایت از ما پرداختند و همچنین از سازمان ها و نهادهای حقوق بشری، رسانه‌ها و به ویژه اعضای کمیته‌ای که در طول ۴۵ روز مبارزه ما همواره امانت دار اعتمادمان بودند، تشکر می نماییم، همچنین اعلام میکنیم که خلایی که هم اکنون به ویژه در کردستان از لحاظ فقدان سازمان و نهادهای پیگیر حقوق بشری احساس میشود، باید با نگرشی معاصر به مقوله حقوق اساسی و بنیادین انسانها، فورا جبران گردد.
در پایان مجددا خطاب به ملت خود و همرزمان مان ایمان عمیق خود به مبارزه و اتحاد هر چه گسترده‌تر صفوفمان را فارغ از هر گونه نگرش فکری و سیاسی یادآور شده و مصرانه اعلام می داریم که محکوم به پیروزی هستیم!
زندانیان سیاسی و مدنی کرد
پنجشنبه ۱۸ مهر ۱۳۸۷ برابر با ۸ اکتبر ۲۰۰
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment